Ongezouten rapen

Met deze blog kom ik op voor de thee. Steeds vaker merk ik dat de thee het ondergeschoven kindje is van de horeca. 

Amsterdam wordt in een rap tempo overspoeld door hippe koffietentjes die onuitspreekbare koffies verkopen. Ze hebben er ook wel thee, maar eerst staat de koffie op de kaart en de keuze in thee is vaak beperkter dan in koffie. Het begint al online: als je op google koffie café intikt”, krijg je meteen een lijst van beste koffiebarretjes , hartstikke leuk natuurlijk, maar als ik thee café intik, valt het zoekresultaat wat theegen. Niks geen top 10, maar ik word gelokt naar de Tea Bar op de Haarlemmerdijk waar ze losse thee verkopen. Wel staat er op de eerste pagina ook Sint Jacobs Café waar het theemenu omvangrijker is dan het koffiemenu…jammer dat je er voor naar Vlissingen moet. Ook het Thee Kafe in Almere zet koffie duidelijk op de tweede plaats:  Wij serveren dertien verschillende soorten thee die wij ook verkopen in ons aanwezige winkeltje. Naast heerlijke thee serveren wij ook fijne koffie van Segafredo in alle vormen. 

Er zijn dus best cafeetjes waar thee nog de grote trots is, maar toch lijkt het soms of de grote boze koffieboon de thee in de vergetelheid doet raken. Dat is ook duidelijk te merken aan het personeel in de horeca. Vroeger kreeg je, als je een thee bestelde, een doos voor je neus met een keur aan zakjes en deed je er wel vjif minuten over om de juiste smaak te selecteren. Of de bewuste tent had een uitgebreide theekaart waarop je een thee kon uitkiezen. Sommige restaurants lieten je in plaats van uit een doos uit een aanbod van verse theeën kiezen waarvan je dan zelf de juiste hoeveelheid in een zeefje moest stoppen. Van zulke zaken word ik metheen enthousiast.

Steeds vaker gebeurt het echter dat ik thee bestel en dat er geen doos op tafel komt laat staan dat de theesoorten op het menu staan vermeldt. En dan duurt een thee bestellen opeens belachelijk lang. De eerste eer dat ik dit me realiseerde was in Berlijn. Dat gesprek ging ongeveer zo (ik doe het even in het Nederlands alhoewel ik mijn best deed op mijn Duits in het echie)
“Goedemiddag willen jullie iets bestellen?”
“We willen graag vier verse jus d’orange, 3 cappuccino en een thee.”
“Goed, welke thee had u gewild?”
Paniek: ik verwachtte een doos.
“Eeeh…ja….eh…”
Het meisje keek me ongeduldig aan en wiep schalks een blik op de andere volle tafels die ook nog hun bestelling op moesten nemen.
“Eeh…groene thee? Ja, ik wil graag groene thee.”
“Groene thee? Prima.”

10 minuten later kreeg ik mijn thee voorgezet met een zakje Earl Grey.

Deze aanpak vraagt om problemen. Je kunt maar beter een doos vol thee hebben dan een doos die het verschil tussen groene thee en Earl Grey niet weet. En ik vind groene thee niet eens zo lekker. Ik dacht voor een van de meest gangbare smaken te gaan die ik nog wel okayish vind om het vooral niet te ingewikkeld te maken. Zelfs dat bleek te veel gevraagd. Voor dit soort momenten moet je dus altijd een theesmaak in je brein paraat hebben om je keuze terstond door te geven. De andere opties zijn  namelijk nog foutgevoeliger. Je kunt de desbetreffende serveerster vragen welke theeën ze heeft, maar dat betekent tijdsverlies en vaak hebben ze geen idee wat voor thee er eigenlijk in het assortiment zit. Een andere optie is overigens om naar de theedoos te vragen. Maar uit luiheid zal het er dan vaak op uitdraaien dat jij op ontdekkingsreis naar binnen moet om er dan achter te komen dat de theedoos bij tafel 56 staat aan de andere kant van het terras. Het levert hoe dan ook extra werk op voor jou of de serveerster biedt uiteindelijk met veel theegenzin aan om de doos voor je te halen om je vervolgens de rest van je bezoek te verwennen met een trage service en dodelijke blikken. Ik adviseer bij deze iedere theedrinker om een standaardsmaak paraat te hebben in het geval er geen doos of menukaart voorhanden is.

Dit alles besprak ik gisteren met J. toen we op het terras zaten. We hadden net gegeten en we wilden nog een theetje doen alvorens op de motor te stappen. Ik zei: “Thee bestellen levert tegenwoordig steeds vaker problemen op.” J. snapte me niet dus ik deed verslag van mijn recente ervaringen met het bestellen van thee. “Het gaat ook vaak goed, maar je moet op het ergste voorbereid zijn wanneer ze vragen wat voor thee je wilt.” Op dat moment kwam de ober.
“Dames, hadden jullie nog iets willen gebruiken?” (mooie zin overigens)
“Ja, we wilden graag nog twee thee bestellen.” Zei J.
“Okay, wat voor thee had u gewild?” J. keek me aan en we schieten spontaan in de lach. En ondanks mijn adviezen koos J. voor een andere de aanpak voor gevorderden.
“Eeh…ja…wat voor thee heb je?” De ober was duidelijk niet voorbereid op deze vraag en begon zenuwachtig om zich heen te kijken.
“Nou…eh…ja…we hebben Earl Grey (daar is ie weer), we hebben verse muntthee…..eeh…………………………………….en………..citroenthee………eneuuh….Darling nogwat….oh nee we hebben geen citroenthee meer.”
“Oh jammer. Die leek me net zo lekker.”
“Ja, nee. Sorry.”
“Nou doe dan maar een muntthee uit een zakje.”

Maar goed het is niet alleen maar doffe ellende. Vanmiddag wist een collega me te vertellen dat er heuse thee sommeliers bestaan. En daar is ook een award voor. De sommelier van het jaar heeft een eigen Bed and breakfast waar ze in haar theesalon High Teas en theeproeverijen verzorgt. Volgens mij had ik nog een high tea voor mijn verjaardag tegoed :).

En nu ga ik een thee zetten.