Ongezouten rapen

Toen ik vorig jaar de zomerblog schreef, kon ik inspiratie halen uit 6 volle weken vakantie. Nu moet ik het doen met de weekenden waarin ik voldoende ideeën moet opdoen voor de rest van de blogweek. En waar J. het vorig jaar nog kon doen met een fulltime beschikbare Lianne moet ze het nu doen met een dagdeel van het weekend. Vandaag was echter de hele dag voor J. gereserveerd. En dat heeft ze geweten.

Als je maar 25 vakantiedagen hebt, wil je elke vrije minuut zo nuttig mogelijk besteden. Vorige vakantie kwam het nog weleens voor dat ik halve dagen in mijn nest bleef liggen nu sta ik op voor dag en dauw en laat ik geen enkele minuut verloren gaan. Ik was er dus vandaag vroeg bij toen ik voorstelde aan J. om naar Marken te gaan. Het zou mooi weer worden en volgens http://www.zwemwater.nl kun je er zwemmen. Ik was bovendien nog nooit in Marken geweest, dus het leek me een verfrissend uitje. Een klein detail bij dit voorstel was wel dat we op de motor moesten en J. zag dit in eerste instantie niet zo zitten: ze droeg verscheidende bezwaren aan: “Maar ik heb geen helm.”  “Ik heb een tweede helm.” “Maar ik heb geen pak.” “Je mag mijn pak wel aan.” “Maar dan heb jij geen pak en dat is gevaarlijk.” “Ik rijd al weken in een spijkerbroek en mijn huid is nog intact.” “Kunnen we niet fietsen?” “Dat duurt 1,5 uur.” Uiteindelijk ging ze overstag.

Om 13:00 kwam ik bij J. aan en ik vond dat ze zich nogal optimistisch had aangekleed voor iemand die net daarvoor nog in paniek raakte over voldoende beschermende kleding. Gelukkig ging het pak aan over de gave outfit en de hakken
gingen mee in de koffer. Voordat we weggingen zette ik mijn reservehelm op en opeens drong een penetrante schijtlucht mijn neus binnen. Ik keek om me heen of er niet toevallig ergens een hondendrol lag te glimmen in de zon, maar dat was niet het geval. Tot ik me realiseerde dat die reservehelm al een week op het dak van de kattenbak geurtjes had liggen snuiven. De hele rit naar Marken leek het alsof ik met mijn hoofd in een kattenbak zat.

In Marken heb ik voor het eerst meegemaakt dat ik moest betalen om mijn motor te parkeren. Mijn lichte frustratie verdween als sneeuw voor de zon toen de dame achter het loket van de parkeerplaats een heel gezellige rondborstige Markeneze/Markiezin/Markense? te zijn die aanbood om onze helmen te bewaren tot we weer terugkwamen. Maar J. en ik hadden grote plannen met Marken dus we namen onze helmen mee naar het strand.

Tja…dat strand. Het zou een belediging zijn voor de hele Hollandse kustlijn om het strand van Marken een strand te noemen. Het was eerder een snufje zand met wat gras eromheen waar bij het meest efficiënte gebruik van de ruimte niet meer dan 20 man kan neerstrijken. Maar…het was niet druk en J. en ik vonden een mooie spot voor ons en al onze motorattributen. Uiteindelijk trok de sluimerbewolking ook weg en konden we onbeperkt genieten van de rust. Althans, als je die hordes Spanjaarden en Indiërs die op de dijk wandelden wegdenkt, was het best rustig.

Uiteraard moest er ook worden gezwommen. Het water was…tja…frisjes. Dat kwam volgens onze inheemse buurvrouw (blond, permanent, poepbruin) door de wind van de afgelopen week. Die had de stromingen in het Ijsselmeer gemengd waardoor er koud water naar de kust was gekomen. Maar J. en ik trokken dapper ten strijde en in het water raakte ik ook in gesprek met een vrouw met een coole zonnebril. Ze vroeg me of ik vaker naar het strandje kwam en ik moest uiteraard bekennen dat het mijn eerste keer was. Coole zonnebril zei dat ze ook uit Amsterdam kwam en dat ze heel vaak naar het strandje ging met haar man en kind en voor een zondag was het vandaag extreem rustig. Ze zei dat we boften. Ik denk ook dat we boften.

Uiteindelijk kon onze dag helemaal niet meer stuk toen we Jan Smit zagen. De Jan Smit welteverstaan en de klanken die hij produceerde waren vele malen beter dan wat de echte doorgaans uitkraamt (nja…t is niet erg goed te zien, maar die ferry heet dus Jan Smit en ter illustratie staat hij ook nog op de boot afgebeeld).

Om 19:00 stak er een briesje op en was het tijd om onze leeggezwommen buiken weer te vullen met wat vis. Dus we streken neer bij uitspanning café Visscher. Maar in tegenstelling tot de naam doet vermoeden hadden ze geen vis. De vis was uitverkocht voor vandaag. Dus geen vis bij een café dat zich notabene naar het dier heeft vernoemd. Uiteindelijk zijn we bij de Taanderij gaan zitten waar ze wel vis hadden.

J. zei dat vandaag de eerste dag was van de schoolvakantie waarop ze een beetje een vakantiegevoel had en ook ik had het idee dat ik met vakantie was terwijl ik morgen gewoon weer om 9:00 op kantoor moet zijn. Ik denk dat we wel vaker naar dit strandje zullen gaan. Er is niets aan te merken op Marken.