Al 10 jaar woon ik in Amsterdam en nog nooit ben ik naar de Gay Pride geweest. Vandaag besloot ik op de valreep toch maar even een kijkje te gaan nemen. En voor de gelegenheid had ik me een passend kostuum aangemeten.
Veel van de parade heb ik echter niet meegekregen het was zo druk als het Grinder account van Onno Hoes. Het enige wat ik kon zien was af en toe een frivole verentooi of een opblaasbaar attribuut waar heel groot de naam van een sponsor op stond. Want kennelijk is de Gay Pride iets waar heel veel bedrijven zich mee willen associëren.
De sfeer zat er goed in, maar eerlijk gezegd trek ik die oncontroleerbare chaos niet zo goed en aangezien ik gisteravond al behoorlijk diep in het glaasje had gekeken (vandaar ook even geen blog gisteren) had ik geen behoefte aan een alcoholische versnapering. Ik besloot na twee uur dat ik het wel weer had gehad met de foute housemuziek en mannelijke cameltoes (als iemand weet hoe dat heet dan hoor ik het graag).
Er is niets mis met het idee achter de Gay Pride. Er is natuurlijk jarenlang gestreden voor meer acceptatie en homoseksualiteit is voor mij in ieder geval gewoon geworden. Wat mij betreft hoeft dat dus ook niet zo uitbundig gevierd te worden. Ik bedoel we vieren ook niet dat we het vrouwelijk stemrecht hebben gekregen, maar misschien is dat alweer te lang geleden. Over 50 jaar vieren we de Gay Pride wellicht ook niet meer, misschien vieren we dan de acceptatie van wat nu nog taboe is, maar hebben we überhaupt nog iets wat taboe is? Maar gezien de het grote commerciële belang denk ik dat we de Gay Pride nog jarenlang zullen vieren, maar mogelijk onder een andere naam: People Pride ofzoiets. Desalniettemin vond ik dat er vanmiddag in de stad een prettig sfeer hing. De mensen waren vrolijk en roze en sommige homo’s hadden van zichzelf een kunstwerk gemaakt.
Laatste vroeg ik me af hoeveel homo’s en lesbiennes er eigenlijk zijn die bewust niet uit de kast komen. Stel je bent homoseksueel en je weet ook dat je die gevoelens hebt, maar je ziet jezelf als hetero. Je hebt altijd gedacht dat je oud zou worden met een vrouw aan je zijde en dat je kinderen zou krijgen en een gelukkig gezinnetje zou vormen met een hond en een stationwagon voor de deur. Dat je die borsten en kut van de vrouw niet zo interessant vindt is een treurige bijzaak want je wil zo graag een traditioneel gezin spelen. Ik denk zeker dat die mannen er zijn, maar de vraag is of ze gelukkig zijn. Kun je namelijk ook gelukkig zijn als je je seksuele voorkeur opgeeft voor je rationele voorkeur en nog steeds gelukkig zijn? Ik kan me ook voorstellen dat er homo’s zijn die zich niet prettig voelen in de gay scene. Je hoeft die scene niet op te zoeken natuurlijk, maar je zult er wel mee te maken krijgen. Het kan ook een keuze zijn om daar niet bij te willen horen.
En zal het andersom ook gebeuren? Zouden er homo’s zijn die eigenlijk hetero zijn? Op de een of andere manier denk ik dat dat minder snel voorkomt, omdat de heteroseksualiteit “normaal” is. Ik kan me wel voorstellen dat er van die artistieke types zijn die zich binnen bepaalde kringen begeven waarin biseksualiteit een trend is en daar doe je dan maar aan mee, omdat het hip is.
Ongezouten rapen 