Ik weet nog wel de eerste keer in mijn leven dat ik sjans van een vreemde had. Ik denk dat ik in groep 7 of groep 8 zat en ik was met een vriendin aan het skeeleren over de Braken.
Het was een warme zomerdag in de vakantie en terwijl we over het fietspad skeelerden werd er getoeterd door een auto. We keken wat verbaasd naar de weg, waarom zou die auto zomaar toeteren? Maar toen we een aantal jongens enthousiast zagen zwaaien, wisten we dat we sjans hadden.
En alhoewel wij vrouwen altijd wat nukkig reageren op sjans vinden we het stiekem best leuk. Het is misschien wat oppervlakkig, maar het geeft je ego wel een extra boost en het maakt je vrolijk. Een complimentje, een knipoog of een subtiel fluitje door de tanden zijn ongevaarlijk en welkom. Toch moeten mannen ook weten wanneer ze te ver gaan. Helaas hebben veel mannen geen idee wanneer ze te ver gaan.
Als je ouder wordt, wordt de sjans wat minder. Tja, alles gaat toch wat meer hangen en je uitstraling verandert van “ik ben jong en ik kan de hele wereld rondskeeleren met mijn strakke meisjeslijf” naar een lijf dat het leven met zich meedraagt en daar horen ook een hypotheek, kinderen, studieschuld, werkstress, (langdurige) tandartsbezoeken bij die nou niet echt bijdragen aan een jeugdige uitstraling.
Toch is er soms een dag waarop ik blijkbaar wat jeugdiger lijk dan ik eigenlijk ben. Gisteren was er zo een. We gingen stappen en ik fietste alvast naar de Bijenkorf. Net nadat ik had gepind werd ik op mijn schouder getikt:
“Hallo…ja, ik zag je lopen en ik wilde je even iets zeggen.”
Een latino, volle baard en (helaas) kaal hoofd keek me wat verlegen aan. Ik had mijn muziek nog in en ik vond het wat onbeleefd om zijn verhaal aan te horen met mijn oordopjes in, dus die deed ik maar uit. En ik was bang dat er iets ernstigs was, ik was doorgelekt en hij had bijvoorbeeld een vlek op mijn achterste gezien of ik had mijn geld misschien laten vallen bij de pinautomaat.
“Ik zag je dus net staan en ik vind je een heel mooie vrouw…dus ik dacht ik zeg het gewoon. Ik moet het proberen…” Daarna haalde hij hulpeloos zijn schouders op.
“Oh…ja…dat vind ik heel…moedig van je…maar ik heb al een vriend. Dus…dan houdt het op.”
“Okay. Jammer, maar het viel te proberen.” Hij gaf me een kneepje in mijn bovenarm en hij liep snel weer weg.
Waarom ik zei dat ik al een vriend had, weet ik niet precies. Het is een gevoel dat iemand je direct geeft en dat kale hoofd hielp natuurlijk ook niet mee.
Even later zaten we bij de Ton Ton Club een spelletje Stapelwoord te doen toen er een dronken jongen zich bij ons voegde. Een dronken Engelsman welteverstaan. En niet zo goed te verstaan. Hij stelde zich aan ons voor als…als wie eigenlijk? En toen ik hem mijn hand gaf om me voor stellen, pakte hij die, bracht hij ‘m naar zijn mond, en gaf er een ferme lik aan. “Well…,” zei ik “there’s a first time for everything.” Daarover leek hij verbaasd. Vervolgens dook hij onder de tafel en ik was even bang dat ik hem moest wijzen op een andere ‘first time for everything’ maar het was zijn bedoeling om tussen I. en mij in te komen zitten. “What do you do for a living?” vroeg hij met dubbele tong. “I’m a project manager.” zei ik. “Well…that’s a nice job.” “What do you do for a living?” “I’m a plumber.” “Well…I guess I can’t say the same about your job.” Hij probeerde nog even een spelletje stapelwoord mee te doen, maar eigenlijk werden we stapelgek van hem. Gelukkig ging de club toen dicht en zagen we loodgieter naar binnen gaan bij een hoer wellicht om naar haar pijpen te vragen.
Vervolgens belandden we wederom in de Heeren van Aemstel. Wat serieus gewoon een mini-90’s party is op zaterdagavond, dus wat mij betreft mijn nieuwe favoriete uitgaansplek in Amsterdam. De bar bestaat uit een boven- en benedengedeelte. Beneden wordt er gedanst en boven staan wat mannen te zuipen. Maar langs de reling die bovenlangs loopt staan ook een aantal mannen te ‘sniperen’ zoals I. het noemde. Ze bekijken van bovenaf de dansende vleeswaren. Kiezen iets uit naar hun gading, gaan naar beneden en wagen een poging tot interactie. Zo gebeurde dat ook bij mij en de rest van de avond hadden we het alledrie best druk met het beleefd afweren van de kogels van de snipers.
Dus, zolang jullie mannen geen handen aflikken bij de eerste ontmoeting en je er geen snipermethodes op nahoudt vinden vrouwen aandacht best wel leuk.
Ongezouten rapen 