Ongezouten rapen

Marije:” Ik vind niet dat het belastinggeld moet worden gespendeerd aan de beveiliging van Geert Wilders.”
Bas: “Oh, dus jij vindt dat Wilders dan maar neergeschoten mag worden.”
Marije: “Nee, dat zeg ik niet, maar hij gaat te ver. En als je te ver gaat, dan moet je de consequenties aanvaarden.”
Bas: “Dus je wilt eigenlijk dat we in een land leven waarin niemand echt mag zeggen wat hij vindt.”
Marije: “Nou nee, maar wat Wilders doet is gewoon haat zaaien.”
Bas: “De rechter heeft geoordeeld van niet.”

En zo ging de discussie nog even door. We zaten aan de bar in Flink en ik volgde het gesprek dichtbij van een afstand. Deels omdat ik geen partij wilde kiezen en deels omdat ik zag dat Marije en Bas in plaats van haat, liefde aan het zaaien waren. De hevig bewegende rechterhand van Marije werd zo nu en dan vastgepakt door Bas terwijl hij mij een steelse blik toewierp en vroeg: “Zij is echt een pittige tante hè?” Het was twee uur, tijd om naar huis te gaan en de twee wat ruimte te gunnen. “Laat haar wel heel hè?” Riep ik bij vertrek naar Bas. “Verbaal gezien dan…”

Tevreden over het verloop van deze avond fietste ik naar huis. Ik verbeeldde me hoe deze twee politieke tegenpolen elkaar strakjes zouden vinden in een tongbrekend compromis.Ik had het mis. Blijkbaar had Bas om de tegenpartij te veroveren wat minder overtuigende argumenten aangedragen. Toen Flink om 2 uur sloot, liepen Marije en Bas wat ongemakkelijk naar hun fietsen waarop Bas (nu iets minder flink) de legendarische woorden sprak: “Gaan we nog zoenen of ga ik fietsen?” Waarop Marije antwoordde: “Ga maar fietsen.”

Ik denk dat ik zelf meer teleurgesteld was in deze afloop dan Marije. Zij had veel verwacht van zijn rappe tong, maar zoals het een gedegen politicus betaamt, wordt er een hoop geluld en weinig actie ondernomen. De vraag van Bas was dan wel praktisch, hij was volgens Marije niet politiek correct.

In de liefde is politiek correct een vaag begrip. Soms betekent het romantisch  zijn en soms betekent het afstand nemen. Het is voor mannen nooit echt helemaal duidelijk wat wij vrouwen nu willen. En kennelijk speelde Bas op safe door eerst maar eens te vragen wat er op Marijes verlanglijstje stond. Wist de arme jongen veel dat hij haar gewoon had moeten vastgrijpen en haar had moeten zoenen met dezelfde passie als waarmee hij de beveiliging voor Wilders verdedigde.

En het is wel waar: (de meeste) vrouwen houden eigenlijk best wel van romantiek. Die Hollandsche chicks met hun hardloopschoenen, laaghangende knotjes en award-waardige levers vinden een romantische verrassing op zijn tijd best leuk.

Zo weet ik nog dat ik BJ net had leren kennen. We hadden net ons tweede weekend samen doorgebracht toen ik in de videotheek moest werken en hij weer terugging naar Den Haag. Toen ik aan het werk was stuurde ik hem een bericht: “Ik wou dat je hier nog was.” Hij stuurde terug: “Ik ook.” Twee uur later klopte hij op het raam van de videotheek. “Ik dacht: als we allebei willen dat ik hier nog was, dan kom ik toch gewoon?” Op dat moment wist ik dat ik hem nooit meer wilde laten gaan.

Of die keer dat ik in de veronderstelling was dat D. 200 kilometer verderop in Groningen zat. We stuurden berichtjes over en weer over onze dag en wat we gingen eten. Op een gegeven moment ging de deurbel. Ik moet hebben gekeken alsof ik een spook zag toen hij voor mijn neus stond, omdat ik even moest wennen aan het idee dat hij niet in Groningen zat. Hij zei dat hij zin had om me te zien en daarvoor had hij 200 kilometer gereden terwijl hij de volgende ochtend gewoon weer om 9:00 op kantoor in Groningen moest zijn. Om de verrasingsactie compleet te maken, had meneer ook nog eens een cadeautje in mijn bed verstopt.

Niet iedere romantische verassing leidt tot succes. Zo had ik ooit een lover die ik na twee maanden zat was. Het was leuk geweest, maar ik zag er verder geen heil in, dus op een avond belde ik hem om te zeggen dat we het “hierbij maar moesten laten.” Die woorden wakkerden een soort van charmeoffensief bij meneer aan. Op een avond zat ik laat in mijn studio in de Kanaalstraat toen de deurbel ging. Ik vroeg me af wie zo laat nog aan kon bellen en toen ik door het kijkgaatje keek, zag ik niemand. Er stond een zwarte Volkswagen Golf voor de deur die langzaam wegreed. Ik haalde mijn schouders op en ging weer achter de pc zitten. 5 minuten later ging de deurbel weer. Nu begon ik me toch wat onbehaaglijk te voelen. Ik liep nogmaals naar de deur en keek weer door het kijkgaatje. Weer zag ik de Volkswagen staan en wegrijden. Ik opende langzaam de deur en zag dat iemand op mijn stoep een doos Merci had gelegd. Ik pakte de doos op en nam hem mee naar binnen en ik bleef een tijdje uit het kijkgaatje turen. De Volkswagen reed om de zoveel minuten voorbij en ik werd er behoorlijk zenuwachtig van. Uiteindelijk kreeg ik een sms van die jongen: “Niet bang zijn, ik ben het maar. Ik wilde je bedanken voor onze leuke tijd.” Ik heb de doos Merci aan een collega gegeven, die zou het vast minder bitter smaken.

Ik pretendeer altijd dat ik zenuwachtig wordt van verrassingen. Maar eigenlijk betrap ik mezelf op een gelukzalige grijns als de juiste persoon de moeite doet om me te verrassen. Toen ik vorige week ziek in bed lag te meuren, ging de bel. Ik sjokte in mijn “ Aliens gave my cat a beard” shirt naar de telefoon en zag tot mijn grote schrik dat het J. was, een jongen die ik nog niet zo lang geleden heb ontmoet nabij mijn woonst. Ik zei: “What the fuck?!” en trok snel een fluffy badjas aan om met net zo fluffy haar de deur voor hem open te doen. Het enige wat hij zei was: “Ik wilde je even een hart onder de riem steken.” En hij overhandigde me een tas met fruit. Hij wilde verder niet binnenkomen want hij was van mening dat ik eerst maar eens goed moest uitzieken. Die verse citroensap was opeens het lekkerste wat ik ooit had gedronken.

Hebben we romantiek zelf bedacht of halen we onze inspiratie uit literatuur en films? Vindt Marije dat hij haar gewoon had moeten zoenen, omdat dat nu eenmaal zo gaat in de film. Of heeft Bas gewoon net iets te vaak naar de Tour de France gekeken? Ik denk niet dat Bas lomp of onromantisch is. De romantiek bedrijven is eigenlijk gewoon doodeng en we zouden het vaker moeten doen om het minder eng te maken. Tenzij we de rest van ons leven willen blijven fietsen.