Ongezouten rapen

Vannacht bevond ik me op een oude leren bank in het rookhok van de Bloemenbar. Weer een paar stapjes dichterbij kanker. Om me heen kijkend besefte ik dat ik en mijn vriendin waarschijnlijk de oudsten in de met nevel gevulde ruimte waren.

Ik: “Zou ik morgen nog leven?”
Zij:”Wat?”
Ik: “Wie zegt dat ik er morgen nog wel ben?”
Zij: “Natuurlijk ben je er morgen nog.”
Ik: “Dat weet je niet. Je kan altijd doodgaan.”
Zij: “Waar denk jij dat we over 10 jaar zijn?”
Ik: “Geen idee. Misschien ben ik wel dood.”
Zij: “Niet waar.”
Ik: “Nee serieus. Wie zal er eerder doodgaan? Jij of ik?”
Zij: “Ik denk dat ik eerder doodga.”
Ik: “Dat zou kunnen. Jij feest veel. Maar…ik rijd motor. Dat is ook een risicofactor.”
Zij: “Inderdaad.”
Ik: “Ik ga het morgen googlen. Waar sterven meer mensen aan: drugsgebruik of motorrijden? Want als er meer mensen sterven aan motorrijden dan is mijn hele anti-drugs lobby gewoon bullshit.”
Zij: “Hoe oud denk je dat die jongen daar is?”
Ik: “22.”
Zij: “Jongen?! Wat denk jij? Ga je eerder dood door motorrijden of door drugsgebruik.”
Hij: “Ik doe het allebei. En aan drugsgebruik heb ik nog nooit een schrammetje overgehouden en aan motorrijden wel, daarom ben ik m’n rijbewijs nu ook kwijt. Dus ik zeg motorrijden.”
Zij: “Okay, dan ga jij dus eerder dood.”
Zij: “Hoe oud ben je eigenlijk?”
Hij: “22.”

Uit de mist de dansvloer op. En na een kwartier weer onvrijwillig terug in het rookhok waar een paar hipsters met boswachtshoeden, burleske snorren teerden op een sigaret. En terwijl mijn vriendin in gesprek raakte met Ko de Boswachter zag mijn docentenoog dat de hipsters voor mij hun pink in het pakje sigaretten stopten en het vervolgens pijlsnel naar hun neus (of de neus van een ander de in groep) brachten. De docent in mij wil daar dan direct iets van zeggen zoiets als: “Ik vind het niet prettig als jullie dat doen.”(befaamde ik-boodschap). Maar ik ben in een kroeg, ik kan niets beginnen. Ik voelde me vreemd en ongemakkelijk. Mijn vriendin draaide zich lachend naar me toe.

Zij: “Chick, die gasten studeren allemaal nog.”
Ik: “En…ze zijn blijkbaar allemaal aan de coke.”

Ik liep zonder mijn vriendin het rookhok uit en ging in mijn eentje dansen op Roses van Outkast. Waarom maak ik me zo druk om drugsgebruik van anderen? Wat voor last heb ik ervan? Maar ik kan maar niet begrijpen waarom zulke jonge mensen met het grootste gemak en zonder greintje aarzeling een pinknagel coke opsnuiven. Ik weet dat er mensen zijn die coke recreatief gebruiken en net zo oud zullen en kunnen worden als mensen die nooit iets gebruiken, maar het is de flirt met zelfdestructie die mij stoort. Ook de deur naar de afgrond wordt met drugsgebruik op een kiertje gezet en de toegang tot verslaving, afhankelijkheid en criminaliteit wordt vergemakkelijkt. In Breaking Bad is een scene waarin mijn grootste drugsnachtmerrie werkelijk wordt. Mensen verliezen daar compleet de controle; hebben seks in een overvolle woonkamer, zijn automutilatief en schijten zichzelf onder. Complete chaos.

Mijn vriendin komt terug.

Zij: “Zo, jij was opeens weg.”
Ik: “Die gasten waren coke aan het snuiven.”
Zij: “Serieus, ik had niks door. Maar dat moeten ze toch zelf weten?”
Ik: “Ja…en nee…het beangstigt me. Hun blikken zo hard en ongeïnteresseerd. Ik wil niet met dat soort mensen in een ruimte zijn. En die gasten zijn 20 jaar oud! In onze studententijd was dat echt niet zo.”
Zij: “Haha…je bent zo schattig. Iedereen doet coke tegenwoordig. Wat dacht je van de koks in restaurants of de barmannen? Met een lijntje kun je gewoon langer doorgaan. En wat dacht je van B. die barman met wie je 10 jaar geleden scharrelde. Waarom hij ‘m nooit omhoog kon krijgen….allemaal coke.”

Ik voelde me echt even heel naïef en een aantal dingen vielen op hun plaats. Tegelijkertijd was ik teleurgesteld in mezelf. Ik had gescharreld met een snuiverd en ik heb niks door gehad.

En nog even terug naar waar het allemaal mee begon. In 2012 stierven er 118 mensen aan een overdosis drugs. Maar hoe zit het dan met de motorrijders? Lopen die meer risico om te sterven? Op de website van het CBS is te vinden dat het aantal motorrijders dat omgekomen is door een verkeersongeval in 2012 56 betrof en in 2013 maar 29 (dat was volgens het CBS te wijten aan het slechte weer waardoor er minder motors op de weg waren dat jaar).

Deze twee onderzoeksresultaten naast elkaar leggen is misschien wat kort door de bocht. Maar ik heb gisteren beloofd dat ik het zou opzoeken en dat heb ik gedaan. Motorrijden is blijkbaar iets veiliger, maar dat hangt natuurlijk helemaal af van je eigen rijstijl. Als je dan toch een ongeluk krijgt, is dat een samenloop van omstandigheden waar je soms nauwelijks iets aan had kunnen doen. Maar die 118 sterfgevallen aan een overdosis daar kan je wel zelf wat aan doen: nee zeggen en die deur naar zelfdestructie gewoon dichthouden.

Overigens…Ko de Boswachter bestaat echt. Het was een televisieserie.