Ongezouten rapen

Allebei staarden ze naar de vershoudbox en het ding dat daarin op hen wachtte, gewikkeld in een keukendoek. (..)
“Shit,” fluisterde Florin.
“Zou hij echt zijn?”

Cijfer: 6

Geocaching. Ik heb het zelf nog nooit gedaan, maar als spelletjesliefhebber het ik zo het idee dat het me wel kan bekoren. Wat is het? Geocaching is eigenlijk schatzoeken in het echte leven. Niet dat je geld en goud zult vinden, maar je gaat op willekeurige plekken op zoek naar een verstopt pakketje. Hartstikke leuk als je je verveelt op zondag en het weer niet al te beroerd is. Voor meer informatie klik.

Synopsis
In het boek Vijf heeft Poznanski de wereld van geocaching gebruikt als decor voor haar verhaal. Hoofdpersoon Beatrice is rechercheur bij de politie op de afdeling levensdelicten. Samen met haar collega Florin probeert ze de meest lastige zaken op te lossen. Aangezien dit boek een thriller betreft, doet de eerste moordzaak zich al direct voor en het blijkt dat de moordenaar er genoegen in schept om lichaamsdelen in gecocaches te verstoppen. In elke cache laat de moordenaar een boodschap achter voor Beatrice en Florin die een aantal hints bevat over waar ze de volgende cache kunnen vinden. Het vinden van de caches is mateloos frustrerend, omdat ze elke keer te laten blijken te zijn. De “owner” zoals de dader liefkozend wordt genoemd, lijkt hen steeds een stapje voor te zijn.

Subplots
Naast het vinden van de owner zijn er nog een aantal subplots van kracht. Zo lijkt er iets moois op te bloeien tussen Beatrice en Florin, daarnaast heeft Beatrice een driftige ex-man die haar ’s nachts lastigvalt en er schijnt in het verleden iets gruwelijks te zijn gebeurd in het leven van Beatrice waarmee ze tijdens deze zaak weer geconfronteerd wordt. Natuurlijk moet er ook in dit soort verhalen een vleugje romantiek zitten en die link met een het verleden is een vergezochte, maar acceptabele toevoeging. Het is echter een raadsel waarom de ex-man en de kinderen van Beatrice zijn opgevoerd.

Slechte moeder
Beatrice wordt door haar ex-man beschuldigd van slecht moederschap. Ze zou egoïstisch zijn en haar kinderen te pas en te onpas bij haar ouders dumpen. Normaliter heb je als lezer voldoende sympathie voor de hoofdpersoon opgebouwd om hem/haar te kunnen verdedigen, maar in het geval van Beatrice lukt dit niet bepaald. De ex-man heeft gewoon gelijk en iedere scene waarin ze opeens heel sentimenteel doet over haar kinderen, komt een beetje gemaakt over. Beatrice denkt vooral aan het vinden van de moordenaar en aan Florin, de kinderen lijken inderdaad niet zo belangrijk voor haar. Het is me daarom ook een raadsel waarom Poznanski de ex-man en kinderen heeft opgevoerd, waarschijnlijk om zo een breder scala aan potentiële daders te hebben. Maar eigenlijk zijn die passages alleen maar vervelend en doen ze Beatrice minder sympathiek overkomen.

Origineel
Ik moet Poznanski nageven dat ze een gave heeft om zeer originele verhalen te bedenken. Eerder las ik van haar Erebos, over een computerspel waarvan de effecten doorwerken in het echte leven. En nu weer schrijft ze over geocaching. Het leuke is daarbij dat de coördinaten die Poznanski heeft gebruikt in haar boek ook echt bestaan en dat ze haar lezers in het nawoord aanraadt om de locaties te bezoeken, omdat ze echt de moeite waard zijn. In de kern spreken haar onderwerpen me dus enorm aan en ben ik wel nieuwsgierig geworden naar geocaching. Toch stelt de uitwerking van de concepten me een beetje teleur. Haar schrijfstijl, vrij rechttoe-rechtaan spreekt me weinig aan. Humorloos en weinig creatief taalgebruik. Dat maakt allemaal wel dat het boek vrij snel leest en gezien het thema is het daarom ook wel geschikt voor de mensen die niet graag lezen en snel verveeld raken.