Afgelopen weekend was ik naar een marionettenvoorstelling van die Zauberflöte. Aangezien het een Nederlandse vertaling betrof die door de geringe geluidssterkte bovendien slecht te verstaan was, begreep ik niet veel van het verhaal. Maar het belangrijkste hoorde ik dan weer wel. Het advies van vader Sarastro aan zijn dochter Pamina: “Zonder man leidt een vrouw een ledig en ijdel bestaan.” Dat die Zauberflöte door een man is geschreven moge duidelijk zijn en dat Mozart nog nooit op Tinder heeft gezeten eveneens, anders zou hij wel anders piepen.
Soms denk ik weleens dat Sarastro gelijk heeft; het leven is leuker met een man. Ik kan niet uitleggen waarom, maar het is gewoon zo. Daarom vond ik een paar maanden geleden dat ik maar weer eens op zoek moest. Maar waar? Veel relaties ontstaan op de werkvloer, maar die kans acht ik bij mezelf gering: het gros van de mannen op mijn werkvloer is beneden de 18 en alles boven de 18 is ook docent (lees: te sociaal invoelend, te lief, te pvda). De verse aanwas van nieuwe single vrienden binnen mijn sociale kringen blijft beperkt. Hoe ouder je wordt des te minder er verandert op dat gebied. Veel stelletjes gaan samenwonen en beginnen aan kinderen en terwijl iedereen op die trein stapt, blijf ik alleen achter op het perron. Dan blijft over: sport en hobby. Op de spelletjesclub heb ik vorig jaar al iemand leren kennen, dus die bron heb ik al aangeboord. Verder houd ik van films kijken…in het donker, wat ook niet echt bevorderlijk is voor het vinden van de ware. Dus dan toch maar weer het internet op. Ik achtte mezelf niet serieus genoeg voor een datingsite waar je doorgaans veel geld voor moet betalen, dus ik kwam al snel op Tinder terecht. In eerste instantie vond ik het leuk. Binnen een week had ik wel veertig matches én een eerste date (tja, het was vakantie).
Maar al snel wordt duidelijk dat een match niet betekent dat de liefde van je leven zich heeft aangediend, laat staan dat hij je überhaupt wil leren kennen. Want van de 100 matches knoopt 10% een gesprek met je aan, is 3% bereid om wat met je te drinken en wil 1% ook echt nog een keer afspreken. En dat, mensen, betekent héél véél werk. Dat is leuk als je vakantie hebt of wanneer je langer dan je lief is in het openbaar vervoer zit, maar voor een normaal mens is Tinder gewoon een tijdrovende klus die maar weinig oplevert.
Ik loop nu wel te klagen over de intenties van de mannen. Maar mijn intenties waren ook niet bepaald loepzuiver. Ik ging Tinder op om mijn ex te vergeten en ik hoopte iemand tegen te komen die daar een bijdrage aan kon leveren. Maar verder dan een gezellige avond en een goed gesprek kwam het eigenlijk niet. Totdat er een lieve man langskwam die opeens verliefd op mij werd. Ho, maar dat was niet de bedoeling….we kennen elkaar immers via Tinder dan word je niet verliefd dan heb je een drankje met elkaar en zeg je achteraf dat je het gezellig vond en de volgende dag ben je elkaar weer vergeten. Dus toen er opeens een mail kwam met een wanhopige hartekreet: “waarom laat je niets meer van je horen?”, zette ik mijn Tinderprofiel op non-actief. Er zitten blijkbaar ook mensen met gevoel op Tinder.
Desalniettemin ben ik blij dat ik het een tijdje heb geprobeerd. Tinder heeft me niet gegeven wat ik wil het heeft me vooral inzicht gegeven in wat ik niet wil. Het meest interessante aan Tinder vind ik dat het mij/ons inzichten verschaft over wie we moeten zijn. Het gros van de Tinderaars profileert zichzelf nagenoeg hetzelfde en je gaat jezelf bijna afvragen of je wel normaal bent als je niet van reizen, extreme sporten, wielrennen en hardlopen (zie vorige stuk), met een wijntje op de bank, festivals en lekker eten houdt. Want dat vindt echt iedereen leuk. En als je hetzelfde leuk vindt als de rest, dan vindt de rest jou ook wel leuk.
De Tindermannen zijn wat mij betreft in te delen in de volgende categorieën:
De “kijk mij goed met kinderen zijn”man
Mannen willen graag laten zien hoe goed ze met kinderen zijn. Hun eigen kinderen, de kinderen van de buren, hun neefjes en nichtjes, de kinderen van vrienden en wellicht dat een enkeling een kind bij de speeltuin heeft omgekocht voor een vertederende selfie om zo kindvriendelijk over te komen. Ik denk dat mannen denken dat vrouwen bewust en onbewust op zoek zijn naar de bevruchter van hun eicellen en dan is zo’n foto natuurlijk prima promotiemateriaal. Aangezien mijn eicellen nogal ein’cel’gängers zijn, vind ik al die foto’s met kinderen maar overdreven sentimenteel gedoe. Ik kom hier voor jou en hoeveel kinderen je kent, laat me koud.
De “kijk mij eens de wereld verbeteren” man
Ik heb nooit onder stoelen of banken gestoken dat ik verre reizen maken wat overschat vind. Uiteraard ben ik een uitzondering op de regel en ik knap dan ook niet heel hard af op mannen die zo nu en dan het vliegtuig pakken, maar je hebt ook van die mannen (en vrouwen) die het noodzakelijk achten om naar de meest arme uithoeken van de wereld af te reizen en erop kicken om daar te ontvangen te worden als een soort Sinterklaas met de bedoeling om ‘het verschil te kunnen maken’. Met zelfgedraaide tulbanden en behangen met kettingen van apenhaar gaan de mannen op de foto met de uitgemergelde dorpskinderen. Zo’n foto roept om twee redenen irritatie bij me op. Ten eerste willen deze mannen niets anders dan laten zien hoe begaan ze zijn met de wereld en dat kun je onmogelijk slecht vinden. Ten tweede voel ik me kut, omdat ik helemaal niet begaan ben met de wereld en daar dus extra mee geconfronteerd wordt door die foto’s.
De “wat niet in mijn hoofd zit, zit in mijn spieren” man
Dat jochies van zestien een sixpack op de foto zetten, kan ik nog enigszins begrijpen. Je bent jong en onzeker en je hebt gehoord dat meisjes spieren leuk vinden, want die meisjes hebben weer ergens gelezen of gehoord dat spieren leuk zijn. Maar als je de dertig bent gepasseerd moet je er inmiddels wel achter zijn dat het brein een veel waardevoller lichaamsdeel is, want zonder brein geen spieren. Toch zijn er een heleboel gasten die denken de vrouwtjes te kunnen lokken met een ingevette bast en een blik in de ogen die me vertelt dat ik het sowieso zal gaan winnen met een potje Triviant. Elke man die het waagde om een gladgeschoren (bah) borst te tonen ging automatisch naar links.
De “gekke seks”man
Er zitten heel wat Christian Greys op Tinder, althans dat geloven ze zelf. Ik moet het nog zien, maar dat is onmogelijk, want geen van hen plaatst een foto van zichzelf, maar wel een van een vrouw aan de ketting of met een gagbal in haar mond. En zo moet de gewone sterveling geënthousiasmeerd worden voor de wereld van BDSM. Een van de mannen die ik sprak was een kunstenaar en bevestigde meteen mijn vooroordelen door over tantraseks te beginnen. Het was echt iets wat ik moest proberen, want alleen dan zou ik het heftigste orgasme kunnen beleven dat mijn lichaam voor mij verborgen hield. Verder heb ik het bestaan van de sapioseksueel en de panseksueel ontdekt. De sapioseksueel wordt niet opgewonden van het drinken van verschillende sapjes door elkaar, maar hij kickt op intelligentie. Hoe dat precies in zijn werk gaat, weet ik niet, maar het lijkt erop dat de nationale IQ-test kan worden gezien als porno. De panseksueel is niet een van die sukkels die bij de eerste hulp komt met een pan in zijn achterste, maar dat is dan weer iemand die geslachtsblind is. Hij of zij kan dus voor van alles en nog wat vallen.
De “kijk mij eens sociaal zijn” man
Sommige mannen vinden het moeilijk om alleen te zijn, zelfs op Tinder. Ze staan namelijk niet alleen op de foto, maar steeds met een groep. Mochten de mannen op de foto nu allemaal lekker zijn, dan is er geen probleem, gewoon naar rechts swipen en dan kom je er vanzelf wel achter. Maar meestal is dat niet het geval en wil je dus ook niet de moeite nemen om erachter te komen met wie je nu van doen hebt. Een waardeloze strategie dus. Dan zijn er ook nog mannen die wel een fotootjes van zichzelf hebben geplaatst, maar daarnaast alleen maar foto’s van groepen vrienden. Een foto van een paar bezopen gasten op Mysteryland, een foto op dat verffeest (wat sowieso al waardeloos is, omdat je door al die verfellende nauwelijks een gezicht kunt ontwaren), een foto van dertig mensen op een koningsdagboot etc. Voor iemand die niet zo van de groepen is, zijn dergelijke foto’s bewijs van een onoverkomelijk verschil op het sociale vlak. Dan zijn er overigens ook mannen die denken dat het werkt als ze een foto plaatsen waarop ze (iets te verliefd) met een bloedmooie vrouw staan. Wat willen ze bewijzen? Dat ze zulke mooie vrouwen kunnen krijgen en dat als je niet zo knap bent als die vrouw op de foto dat je het dan sowieso wel kunt schudden?
De “kijk mee eens stoer zijn” man
Toen we klein waren en we konden voor het eerst zonder zijwieltjes fietsen, waren we apetrots. De drang om onze bijzondere prestaties te delen, blijft denk ik ons leven lang bestaan. En ergens zijn bijzondere prestaties natuurlijk opwindend. Zelfs ik vind dat en ik moet toegeven dat ik mezelf soms oppervlakkig vind als ik merk dat ik naar rechts swipe, omdat iemand eigenhandig een helikopter aan de grond zet (hierbij moet vermeld worden dat ik vroeger verliefd was op Murdock van The A-Team). Ik ben echter immuun voor veel stoerdoenerij. Iets waar de Tinderaar graag over opschept is ten eerste zijn lengte, blijkbaar is dat voor de vrouwen een belangrijk punt, want op de helft van de Tinderprofielen staat de lengte vermeld. Voor mij totaal oninteressant. Daarnaast lijken mannen te denken dat vrouwen opgewonden raken van sportfoto’s en met name de hardlopers en wielrenners lopen hierbij aan kop. Onappetijtelijke zweethoofden onder fietshelmen en met snot besmeurde gelaten die uitgeput maar fier over de finish draven moeten harten van de vrouwen sneller doen laten kloppen. Het enige wat sneller gaat is mijn wijsvinger die naar links swipet, omdat ik me niet schuldig wil voelen dat ik alleen zweet in bed, als ik slaap.
Daarnaast zijn er nog een hele hoop mannen die, heel clichématig, foto’s plaatsen van al wat in hun ogen een gezonde dosis testosteron bewijst: watersporten die ik allemaal niet bij naam ken, parachutespringen, vliegen, motorrijden en het besturen van een gigantische jacht zijn daar voorbeelden van.
De “exotische hoofddeksel”man
Een opmerkelijk verschijnsel waar ik nog niet helemaal een verklaring voor heb. Deze man lijkt een beetje op de “kijk mij eens de wereld verbeteren” man. Hij gaat op reis en laat bewust een reisbaardje staan, waardoor de volgers op Facebook weten “ja, die is echt op reis kijk maar naar zijn baard”, maar dan gebeurt er iets merkwaardigs: alsof de reisbaard niet voldoende reisbewijs is, moet er ook een gek hoofddeksel aan te pas komen. Voor iedere exotische locatie is ook weer een andere hoed en ik verbaas me over de grote verscheidenheid aan kopdoppen die er bestaat. Ik wilde eigenlijk geen foto’s plaatsen, omdat dat niet erg aardig is. Maar ik wil dat jullie zien wat ik bedoel.
En zo kan ik eigenlijk nog wel een tijdje doorgaan. Maar laat ik vooropstellen dat veel mannen ook gewoon foto’s plaatsen waar ik niets op aan te merken heb. Het stikt er van de selfies en zolang die niet een exotisch hoofddeksel bevatten of een Ray-Ban zonnebril (serieus Tinder is de beste reclame die Ray-Ban zich kan wensen) vind ik het allemaal prima.
Ongezouten rapen 
Een reactie op “Daarginder op Tinder”