Het kan niet altijd feest zijn.
Ik heb zeven uur gedaan over 600 kilometer. Dat is best een prestatie en dat voel ik vooral aan mijn rug, kont en handen. Ik ben weer thuis na mijn korte toertocht.
Aangezien ik vandaag niets anders heb gezien dan asfalt en caravans (note to self: word nooit iemand met een caravan) valt er niet veel te schrijven. Ik heb een uur lang in bad gelegen en daarna heb ik de Bandit gewassen en gewaxt.
Die 600 km had ik misschien onderschat, maar de rest van mijn mini-trip was eigenlijk boven verwachting gaaf. Ik: heb geen dolfijnen gekust, heb niet dronken geneukt met een Zweedse surfer, ben niet op de foto gegaan met weeskindjes…ik ben gewoon met mijn motor naar Duitsland en Frankrijk gereden, ik hield me braaf aan de snelheid, dronk zoete witte wijn in een zacht bed, ontbeet met Nutella en bezocht enkel de kathedraal om droog te kunnen zitten. Het was niet zomaar een mini-vakantie. Het was MIJN mini-vakantie. En ik wil meer.
Toen ik terugreed moest ik denken aan J. met wie ik het ook over vakantie had gehad. Hij vond het (in tegenstelling tot anderen) niet zo vreemd dat ik alleen op reis was met de motor. Ik vroeg hem of hij nog met vakantie ging. Hij zei: “I just got back from Thailand.”
Van feesten en partijen weet ik dan dat je heel enthousiast moet reageren, want Thailand is ver en Thailand heeft olifanten waar je op kunt zitten. Daarnaast wilde ik de enige Fransoos die met me wilde praten niet meteen wegjagen. “Woooow! That’s awesome! Did you like it?” Hij keek me bloedserieus aan en zei heel duidelijk: “No.” Ik was even van slag en vroeg hem natuurlijk waarom hij het niet leuk vond. Hij legde uit dat hij van fietsen houdt en dat dat in Thailand bijna onmogelijk was door de hitte, waardoor hij gedwongen werd om vooral te luieren. Voor iemand die van actieve vakanties houdt, is dat natuurlijk een hel. En eigenlijk is het zo simpel: de een zijn hemel is de ander zijn hel en andersom.
Ongezouten rapen 