Vandaag was de dag waar het allemaal om draaide: lingerie en make-up shoppen. Ik mag dan wel stoer doen op de motor, ik blijf een meisje.
Vanmorgen was mijn solostatus extra pijnlijk tijdens het ontbijt. Aan de ontbijttafel bevonden zich twee complete Vlaamse gezinnen die zich niet zo goed raad wisten met mij. Langzaam vertrokken ouders en kinderen een voor een naar hun kamer totdat een van de vaders zei tegen zijn dochter: “Zullen we even blijven zitten voor die mevrouw?” Het kind knikte.
Ik had het gevoel alsof ik ze toestemming moest geven om van tafel te mogen.
“Ga maar hoor, ik red me wel in mijn eentje. Ik heb alleen mijn eigen mond nodig.”
De man lachte.
“Tja,” zei ik “het is wel confronterend om in je eentje tussen twee gezinnen te zitten.”
De man vroeg naar mijn reis en we hadden een kort gesprekje over Nederland, België en motoren. Na een minuut of vijf kwam zijn vrouw weer terug in de ontbijtzaal. Hoofd op onweer, achterdochtige blik mijn kant uit.
“Allé, waar blijft ge?”
“We hadden effekes een gesprek over motoren. En raad eens? Een van ons aan tafel rijdt motor. Haha. En ik ben het niet.”
De man tikte zijn dochter aan tegen de schouder. “Stoere mevrouw hè?” Alsof hij bevestiging nodig had van zijn dochter: Ik was echt niet aan het flirten met die mevrouw.
Daarna vroeg de eigenaar van het B&B me naar “le but de mon voyage” (het doel van mijn reis). Het ontbijt werd nog merkwaardiger toen ik in het Frans probeerde uit te leggen dat ik lingerie ging kopen. “Je veux acheter lingerie.” De eigenaar, Allain, keek me niet-begrijpend aan. Ik dacht toch echt dat lingerie een Frans woord was. Dus met handen en voeten legde ik uit wat ik bedoelde. Ik stond bijna op het punt om gewoon maar mijn shirt uit te trekken en mijn BH aan te wijzen tot hij zei: “Le sous-vêtements”. Ik had het kunnen weten. Letterlijk vertaald: ondergoed. Toen Allain eenmaal bekend was met mijn doel deed hij zijn uiterste best om mij hierbij te helpen. Hij toverde een kaart tevoorschijn, markeerde adressen en wenste me een goede winkeldag toe.
Het mocht echter niet baten. Na 15 minuten onderweg te zijn, begon het met bakken uit de hemel te komen. En het hield niet op. De hele dag bleef het gieten van de regen. Normaal ben ik niet vies van een beetje regen, maar als je niets anders bij je hebt dan je motorpak en je wilt wat rondwandelen in een stad dan is het behoorlijk kut. Dus…deze dag bestond uit het bezoeken van mijn twee favoriete winkels, het eten van taart, het wandelen naar de volgende theesalon, het eten van nog meer taart en het wachten op J.
Goed ja, het wachten op J.. Ik heb gefaald. Ik ben niet helemaal eerlijk geweest: vier uur lang ben ik niet alleen geweest vandaag. Ik had via een app een ontmoeting geregeld met J. En eigenlijk was dat heel leuk. Hij nam me mee naar een biercafé waar de locals komen en we hebben onze talen geoefend: ik Frans, hij Engels. Ik vond het vooral heel leuk dat hij de moeite nam om zijn vrije avond met mij, niet erg vrouwelijk in motoroutfit en op doorreis, te spenderen. “En tout cas, j n’ai pas vu le temps passer.”
Om 22:00 werd het tijd om op de motor te stappen. En sinds ik mijn motor heb, ben ik vandaag voor het eerst bang geweest. Ik kon de weg naar de ring niet vinden en de op- en afritten waren slecht verlicht waardoor ik soms verrast werd door een bocht.
Nu ben ik veilig terug. Drink nog wat van de zoete (and proud) witte wijn (nog steeds uit Duitsland) en denk dat Metz zich niet van zijn beste kant heeft laten zien vandaag. Maar het J. was het gezellig en ik heb mijn doel bereikt.
Okay, ik ben ook in een kerk geweest…maar dat was alleen omdat het regende. En ik vond dit een gaaf plaatje. Een geestelijke in het midden van de kerk.
Ongezouten rapen 