Hij was niet moeders mooiste,maar hij was er wel altijd: de Starlet. En nu is hij er niet…meer.
Vanmorgen parkeerde ik mijn auto in het gratisparkerenbuurtje (dat is één woord) toen meneer S. al vroeg in zijn tuin zat.
“Mevrouw! U zou mij nog bellen.”
Hij had een punt. Meneer S. had, vorige week vanuit zijn tuinstoel, 700 euro geboden voor mijn Starlet, de Starlet. In eerste instantie vond ik dat te weinig. Ik weet namelijk nog heel goed hoe het voelde toen ik afgelopen december bij totale 13de maand onder de motorkap van mijn geliefde zag verdwijnen. Maar misschien moest ik ook de keiharde waarheid accepteren: een auto van 19 jaar ligt gewoon niet zo heel goed meer in de markt. Dus op advies van mijn vader besloot ik meneer S. gelukkig te maken.
Terwijl meneer S. en ik naar het postkantoor liepen, vroeg ik hem naar zijn plannen met de auto.
L: “Gaat u de auto gebruiken voor werk?”
S: “Nee…gewoon voor plezier. Ik ben werkloos.”
L: “Wat vervelend. Wilt u niet weer aan het werk dan?”
S: “Ik wil wel, maar ik kan niet, ik werkte in de bouw en ik heb een ongelukje gehad. Nu kan ik mijn arm niet meer gebruiken.”
L: “Misschien is er werk dat u kunt doen zonder uw arm te gebruiken?” (toch die SJD’er in mij)
S: “Ik heb altijd in de bouw gewerkt. Ik kan niets anders.”
L: “Dat weet u niet. Misschien kunt u wel heel goed….koken!”
S: “Ja! Ik heb wel een tijdje in een keuken gewerkt. Ik heb van alles gedaan.”
L: “Mmmm….”
(..)
S: “Maarrree die auto is nog helemaal goed toch?”
L: “Ja. Hij is prima in orde. Van de winter nog een nieuwe radiator gekregen. Daar heb ik alleen geen bon van. Dat was bij een garage hier in Amsterdam. Toen ik wilde afrekenen zeiden ze dat ze alleen contact geld aannamen en dat ze geen bon hadden.”
S: “Vreemde mensen…waren het allochtonen?”
L: “Eh…ja…”
S: “Ja zie je, dat krijg je.”
L: “Waar komt u dan vandaan?”
S: “Ik kom uit Libanon.”
L: “Mmmm….” (echt kritisch kon ik niet worden; ik had het geld voor mijn auto nog niet ontvangen).
(..)
S: “Ja, het is een mooie buurt waar ik woon. Ik woon er nu vijf jaar.”
L: “Ja, het is eigenlijk best okay hier. Wel veel criminaliteit.”
S: “Bij mij ook, die vorige huurder van mijn huis was een dealer. De eerste paar maanden kon ik echt niet slapen.”
L: “U moest eerst afrekenen met de junks?”
S: “Ja, en vaak ook vrouwen weet je, midden in de nacht.”
L: “Dat is niet verkeerd toch?”
S: “Haha, ik ben niet een man die voor junkie gaat.”
L: “Nee? Toch niet?”
S: “Maar soms kunnen ze wel heel mooi zijn.”
We stapten daarna uit het postkantoor en ik gaf meneer S. een hand en ik wenste hem veel rijplezier met zijn (slik) Starlet. Maar meneer S. was nog niet helemaal tevreden. Hij vond dat de aankoop gevierd moest worden.
S: “Er zit daar een café verderop…misschien heb je zin om nog wat met me te drinken…”
L: “Nee, bedankt. Ik heb al plannen gemaakt. ” (de plannen waren: pensioenfondspapieren ordenen en oude liefdesbrieven lezen)
Ik heb meneer S. gelukkig gemaakt…een beetje dan.
Ongezouten rapen 