Mijn zusje is leuk: ze is de enige die met mij naar het meertje wil gaan, komt dan ook nog eens met een verse pasta salade op de proppen en stelt voor om ’s avonds naar de 90’s party in de Victorie te gaan. En ik denk dat ze het ook leuk vindt als ik hier schrijf dat ze nu al heel lang gestopt is met roken. Dat maakt haar nog leuker.
De 90’s party in de Victorie is een beetje ons ding. Als ik dan weer thuiskom in Amsterdam en vertel aan vriendinnen dat ik uit ben geweest verwachten de meeste mensen dat ik iets heel hipsterigs heb gedaan. Een 90’s party in Alkmaar klinkt dan een beetje als een domper. Waarom ga je in Alkmaar uit als je in Amsterdam woont?
In Amsterdam uitgaan is meestal zwaar teleurstellend. Ten eerste ben ik bijna 30 en heb ik geen idee waar mensen van mijn leeftijd heen gaan zodat ik steevast de oudste in de zaal ben. Ten tweede lijkt niemand het in Amsterdam naar zijn zin te hebben. Mensen staan maar wat te staan in hun creatieve H&M outfitjes en worden boos op elkaar als er niet ‘gezopen’ wordt. Je hebt nooit aanspraak van andere mensen behalve als ze wat te zeiken hebben. En meestal is dat de toiletjuffrouw die je nog even aan je jurk trekt om te zeggen dat je ook nog eens 50 cent moet betalen om te kunnen zeiken.
Ze zeggen dat Amsterdam multi-cultureel is, maar Alkmaar kan er ook wat van. Jong, oud, boer of hipster alles staat daar door elkaar. Dat maakt de sfeer er stukken beter op en de mensen trekken zich weinig van elkaar aan. Ik sta altijd helemaal uit mijn plaat te gaan op Captain Jack waarbij ik mijn bijpassende marcheer en salueer dansje toon en iedereen lacht nog steeds lief naar me.
Gisteren bewees de Victorie maar weer een bijzondere plek te zijn door de entree in natura te vragen. Niet dat ik mijn borsten moest laten zien aan de dame bij de kassa, maar we moesten allemaal met een bakje aardbeien betalen (zie foto voor bewijs). Van die aardbeien werden smoothies en shotjes gemaakt. Een beetje jammer was het wel dat de organisatie de zomer iets te hoog in de bol had door een Zuid-Amerikaanse liveband te laten spelen die nou niet echt bepaald in de buurt kwam van ’90’s muziek, waardoor veel mensen wegliepen of zelfs begonnen te joelen. Uit medelijden bleven mijn zusjes en ik maar wat heen en weer schuiven. Maar toen de mannen in hawaii shirtjes na een uur eindelijk opbraken, waren we niet echt meer in een feeststemming.
Wel werd ik nog aangesproken door een jongen en een meisje die mijn outfit gaaf vonden. Ze wilden weten hoe ik op het idee was gekomen voor de outfit en waar ik de kleding vandaan had. Het meisje vond het een mooi verhaal en sloot haar compliment af met: “Ik vind jou echt cool. Ik hoop dat je de liefde van je leven hier vindt vanavond.” Ik keek om me heen en dacht: “ik hoop het niet”, tja…het blijft toch wel Alkmaar.
Ongezouten rapen 