Ongezouten rapen

“Meertje?” 

Mijn zusje en ik hebben aan een woord genoeg. Het meertje, vandaag was het weer zover. Het meertje bevindt zich in Hensbroek, een gehucht direct gelegen naast Obdam, de plek waar ik (helaas) opgegroeid ben. 

Van alle gemeenten die de gemeente Koggenland rijk is, is Hensbroek zo’n beetje de minst aantrekkelijke. Toen ik op mijn zesde in Obdam kwam wonen, werd me al vroeg duidelijk gemaakt dat ik het had getroffen in Obdam terechtgekomen te zijn en niet in Hensbroek. Het begint natuurlijk al met de naam “Hensbroek” dat door briljante kleuters vaak werd verbasterd tot: “Hens in je broek” wat weer zoiets betekent als het laten van een vurige scheet. Je wilt niet wonen in een vurige scheet.

Daarnaast had en heeft Hensbroek geen zwembad of station. Obdam had dat wel en dat maakte het dorp vele malen aantrekkelijker voor wat voor verkeer dan ook. Maar Hensbroek had wel camping Holiday terwijl Obdam juist weer zijn stinkende best doet om onaantrekkelijk te zijn voor toeristen, want vreemden die moeten ze in Obdam niet. Maar een camping genaamd ‘vakantie’ doet vermoeden dat de naam wellicht iets moet compenseren. Gelukkig heeft Hensbroek het meertje, officiële naam: De Leijen. Als kind zag ik daar het nut niet van in, Obdam had immers een zwembad (met patat en Magnums), maar nu waardeer ik de kalmte van het meertje des te ‘meer’. Ook al loopt gekke Louie (vanmiddag ook weer) langs alle handdoeken om zich voor te stellen en op verzoek een raceauto na te doen. Als je mazzel hebt, drukt hij ook nog even op de toeter.

 

(Zie hier de plattegrond van Hensbroek. Het is een pijnlijke zaak dat het meertje bijna even groot is als het dorp zelf)

Dat het niet boterde tussen de Obdammers en Hensbroekers werd me net zo snel duidelijk als het gebruik van het woord ‘ut in plaats van het. Overigens hadden rivaliserende bewoners koosnaampjes voor elkander bedacht. De Hensbroekers waren de Bami’s en de Obdammers de Nasi’s. Op kermissen en tijdens voetbalwedstrijden was het niet ongewoon dat er over en weer wat narigheid was. Ik mengde me daar echer nooit zo in. Ik voelde me sowieso al geen Obdammer, laat staan een Nasi.

Nu ik inmiddels al 10 jaar weg ben uit Obdam ben ik een beetje uit de scene. Ik heb geen idee of er nog steeds een strijd woedt tussen de Bami’s en de Nasi’s. Maar een ding is zeker en dat is dat de marktwaarde van Hensbroek deze zomer plotseling drastisch is gestegen. Opeens is het cool om in Hensbroek te zijn (de Metro besteedde er laatst ook al aandacht aan) en dat is allemaal te danken aan Ron Vlaar, de verdediger in het Nederlands elftal die volgens velen de man van de wedstrijd tegen Argentinië was. Ik had gehoopt dat er vandaag in Hensbroek allemaal spandoeken te zien waren met teksten als: Onze Ron is van beton of Ronnie, Hensbroek staat achter je! Maar niks van dat, op wat overdreven uitgedoste huizen na, ging Hensbroek opvallend nuchter gekleed. En dat maakt Hensbroek eigenlijk ook wel weer cool.

 

 

 

 

 

 

 

Hoe het ook zij, ik heb geen idee of er nog zo veel onderlinge haat heerst tussen de beide dorpen. De Obdammers zijn gek op voetbal, dus wellicht kijken ze nu met meer respect naar de Hensbroekers. Maar wat de Hensbroekers niet hebben is het Chinese restaurant Ah Tim, die volgens alle inwoners van Koggenland de beste bami en nasi serveert en daar kan Hensbroek dan weer jaloers op zijn.