Ongezouten rapen

“Ik weet niet wat het is, maar wat ik ineens zeker weet is dat Isabel niet meer leeft.”

Cijfer: 7

Samenvatting
Sabine is drieëntwintigjarige vrouw met een doorsnee leven. Ze woont in een klein appartementje in Amsterdam Bos en Lommer, werkt bij een bank en houdt van brood met aardbeien. Wanneer Sabine de lezer verwelkomt in haar leven staat ze net op het punt om te re-integreren op haar werk. Vanwege een depressie is ze een tijdje uit de roulatie geweest, maar nu probeert ze langzaam haar werkzaamheden en haar oude leventje weer op te pakken. Dat gaat echter minder makkelijk dan ze had gehoopt: haar oude positie is ingepikt door een opperbitch. Ze is er ook niet echt met haar hoofd bij op het werk, omdat ze constant moet denken aan haar jeugd in Den Helder. Toen ze zestien jaar was verdween haar voormalig beste vriendin, Isabel, op klaarlichte dag en tot op heden is het nog steeds niet duidelijk wat er precies met Isabel is gebeurd. Sabine wordt geplaagd door herinneringen uit het verleden die haar er op lijken te wijzen dat ze meer weet van de verdwijning van Isabel dan ze aanvankelijk had gedacht. Met behulp van haar dagboeken, vrienden uit het verleden en boosaardige dromen probeert ze de geheimen die haar geheugen voor haar heeft te ontrafelen.

Productieve schrijfster
De reünie is een boek dat op dit moment veel wordt gelezen door de leerlingen die ik lesgeef in 4 mavo. De literaire thrillers van Van der Vlugt zijn sowieso erg populair bij deze groep. Van der Vlugt schrijft zowel voor de jeugd als volwassenen en is met 34 uitgegeven boeken een zeer productieve schrijfster. Haar boeken worden goed verkocht en voor haar literaire thrillers won ze verschillende prijzen en om die redenen is Van der Vlugt een zeer waardevolle schrijfster binnen het literaire gebied van Nederland.

Degelijke opbouw
De reünie is het eerste boek dat ik las van Van der Vlugt en mijn verwachtingen waren niet erg hooggespannen. Eigenlijk is het verhaal heel degelijk opgebouwd. De lezer wordt langzaam vertrouwd gemaakt met Sabine en haar leven en door de terugblikken naar haar jeugd komen we er achter wat er toen allemaal is gebeurd. De reünie laat de onervaren lezer wennen aan het spel met tijd. Voorzichtig gebruikt Van der Vlugt de terugblikken in haar verhaal. Geleidelijk aan worden ook de mogelijke verdachten geïntroduceerd: is het de vieze conciërge, het opdringerige vriendje of toch de beschermende broer? Door het naar voren schuiven van de verschillende verdachten en de motieven die ze hebben, wordt je wel nieuwsgierig naar de ontknoping. Soms lijken de gebeurtenissen wel erg vergezocht of toevallig, maar Van der Vlugt komt dan daarna met een verklaring waardoor alles acceptabel is. Zo ontmoet Sabine een nieuw vriendje dat na hun eerste afspraakje opeens in het ziekenhuis belandt omdat hij een ongeluk heeft gehad. Een dag na het ongeluk belt het ziekenhuis Sabine met de mededeling dat hij is opgenomen. Het leek mij wat overdreven dat Sabine gebeld wordt, aangezien de twee net een date hebben gehad, maar blijkbaar had het vriendje speciaal naar haar gevraagd, waardoor het gewoon kan.

De Donkere Duinen
De omgeving draagt ook bij aan het verhogen van de spanning. Het verhaal speelt zich voor een groot deel af in Den Helder, een stad die ik zelf ook goed ken, en waar je nu niet bepaald voor je plezier heen gaat. En Isabel is  bijvoorbeeld verdwenen bij De Donkere Duinen. Een bestaand verlaten duingebied.

Geen leuk mens
Mijn enige probleem met het verhaal is eigenlijk de hoofdpersoon. Het is geen leuk mens. Ik kan me niet goed met haar identificeren, omdat ik haar een aansteller vind. Ze meldt zich om de haverklap ziek, is slordig in haar werk en heeft nauwelijks vrienden. Ik ben nu op het punt in mijn leesleven beland waarop ik het belangrijk vind om iets te leren van een boek en daarbij kan een personage helpen dat me nieuwe inzichten en kennis toont. Sabine doet niets van dit alles. Haar belevingswereld is klein. Ze denkt enkel na over haar eigen problemen en de verdwijning van Isabel, wat het boek weinig interessant maakt voor de nadenkende lezer.

Conclusie
Het boek is dus niet uitdagend, maar wel vermakelijk. Het steekt goed in elkaar en de ontknoping past goed bij de manier waarop Van der Vlugt haar verdachten heeft neergezet. Aangezien dit de eerste thriller van Van der Vlugt is (2004), vermoed ik dat haar volgende thrillers meer gelaagd zullen zijn.