Ongezouten rapen

Welke titels blijven me het meest bij?

1. Deliverance
2. Przesluchanie
3. Don John
4. Cherchez Hortense
5. Promised Land

In 2013 (71) zag ik minder films dan in 2012 (91). Een mager aantal voor iemand die pretendeert een filmliefhebber te zijn. Maar werk, reisjes en bordspelletjes zorgden ervoor dat ik minder met mijn Pathépas wapperde of HBO aanzette voor een film. Desalniettemin wil ik de films benoemen die me zijn bijgebleven van het afgelopen jaar, ook oude films passeren de revue.

Januari
In januari was het nog vakantie en had ik nog grote plannen om het filmrecord van 2012 te verbreken. In de vakantie keek ik Deliverance. Een ontvreemdende film over een aantal vrienden die een laatste kanotocht gaan maken op een rivier die drooggelegd gaat worden. Hun reis wordt bruut onderbroken door een stel idiote inboorlingen.  De gruwelijkste scene is dan ook die waarin twee van de mannen worden belaagd door de inboorlingen en een van hen onder het toeziend oog van de ander bruut verkracht wordt. Deliverance was dan ook de eerste film die de verkrachting van een man zo gedetailleerd in beeld bracht. Django Unchained verraste me meer dan ik had verwacht. Doorgaans ben ik niet zo’n van Tarantino, maar de droge humor van Christoph Waltz en het romantische nevenplot waren denk ik verantwoordelijk voor mijn hoge waardering voor de film.

Februari
De trailer van Flight zag er heel erg gaaf uit en de vliegtuigscène was dan ook het hoogtepunt van de daarna veel te lang durende misère van een alcoholist. Lincoln was goed geacteerd, maar saai, een perfecte film voor een geschiedenisles Amerikaanse historie.  Nog meer puik acteerwerk zag ik in The Master, waarvan me nog het meest de scene van Joaquin Phoenix bijstaat waarin hij ligt te masturberen op een zandsculptuur van een naakte vrouw.
In februari zag ik ook nog Promised Land een film die veel minder aandacht kreeg dan hij verdiende. Matt Damon speelt hierin een werknemer van een oliemaatschappij die ervoor moet zorgen dat mensen hun land afstaan omwille van schaliegasboringen. Alle bijfiguren in deze film komen meer tot leven dan ze doorgaans doen in andere films en daardoor leek de film echt en nabij te zijn.   

Maart
Richard Gere deed het best goed in Arbitrage en maakte daarmee een van de beste thrillers van 2013. Het rampscenario van elke scheveschaatsrijder is natuurlijk dat je een ongeluk krijgt terwijl je met je minnares onderweg bent naar een romantisch weekendje. En het domste dat je kunt doen, is weglopen van de plaats des onheils en doen alsof er niets gebeurd is.
Een grappige film was Warm Bodies waarin de hoofdrolspeler met zijn morbide humor en zelfspot de clichés van het zombiegenre op de hak neemt. Een beetje flauw wordt het wel als blijkt dat hij zombie-af kan zijn door de mensenliefde tot zich te nemen.

April
Veel ellende op zee dit jaar (Life of Pi, Kapringen, Captain Philips). In Kon-Tiki kon je een stel blondbebaarde Scandinaviërs bewonderen op een vlotje (leuk!). Deze Noorse productie ziet er gelikt uit en heeft geen sentiment nodig om de kijker emotioneel aan de film te binden. Er zijn wel haaien, dat dan weer wel.

Mei
We hebben vaak niet zo’n romantisch beeld bij Polen en zijn inwoners. Na het zien van Przesluchanie wordt dat beeld er niet beter op, maar allemachtig, wat een benauwende film is dat. Een vrouw wordt tijdens het socialistische regime opgepakt om niks. Ze wordt verhoord, gemarteld en gekleineerd, jarenlang om vervolgens uitgemergeld, oud en versleten weer op straat te worden gezet als het regime voorbij is.

Juni
Ik heb nog nooit een Star Trek film gezien, over de serie nog maar te zwijgen. Maar in juni ging ik dan toch naar de nieuwe Star Trek film die me overigens honderd procent meeviel. Een epische film met rauwe actiescènes, slimme referenties naar de andere films en een misselijkmakende slechterik zorgden voor een prima popcornfilm.  Ook was er in juni een bekoorlijke superheld op het witte doek: Man of steel. De meningen van de filmpers waren verdeeld, maar ik vond het gewoon lekker om naar te kijken.

Juli
In juli waren er wat aardige filmpjes. Zo was er Trance, met een interessante plotwending voorhet karakter van James McAvoy. En The internship waarin Owen Wilson een veel te knappe love-interest had, waardoor het hele verhaal ongeloofwaardig werd.
Achteraf gezien vond ik Cherchez Hortense nog wel een aardige film met een geweldige scene in een sushirestaurant waarin vader en zoon aan het eten zijn, terwijl vader de mannelijke ober aan het versieren is en zoon niet beter weet dan dat pa gelukkig getrouwd is met zijn moeder.
Helaas werd Girl most likely nooit echt een grote hit, maar eigenlijk is het een slimme, alternatieve film met een geweldige bijrol van Christopher Fitzgerald als autistische zeedierenliefhebber.

Augustus
Tijdens mijn vakantie in Bordeaux zag ik een paar zware, maar mooie films: Lilja 4-ever, Biutiful.  In een Franse kerk zag ik Mud. Een tegenvaller, er gebeurt werkelijk helemaal niets in die film, bagger dus.

September
Ik ben sinds 500 Days of summer verliefd op Joseph Gorden Levitt en ook in Don John is ‘ie geweldig. Deze acteur kan alles en ook als pornoverslaafde gladjakker is hij pijnlijk geloofwaardig.  Het thema van de film is ook interessant en geeft een hoop om over te lachen en over na te denken.

Oktober
In oktober lijkt La vie d’Adele opeens trending topic op mijn Facebookwall. De filmliefhebbers noemen het direct de film van het jaar, dus daar moest ik ook heen. Toegegeven: het is een onvergetelijke film. Maar de seksscènes zijn niet meer van mijn netvlies te branden en ik zit toch ietwat ongemakkelijk in mijn bioscoopstoel. Porno of speelfilm?
Voor wie nog wilde afkicken van de grote hoeveelheid porno kon ook nog naar Thanks for sharing een film over een paar mannen die kampen met een seksverslaving. Met name het acteerwerk van Mark Ruffalo en Tim Robbins is aardig en het script is oprecht waardoor het makkelijk is om met de hoofdpersonen mee te gaan.

November
In november gingen we massaal de ruimte in met Sandra Bullock en George Clooney in Gravity. Het was wel jammer dat we het al snel zonder Clooneys droge humor moesten stellen, what else can you do? Maar dat zorgde er wel voor dat we soms net zo paniekerig in de bioscoopstoel zaten als Bullock.
En dan toch weer eens een film van Woody Allen zonder Woody Allen.  Het wonder is geschied. Alhoewel ik de tandarts in de film ervan verdenk op Allen te zijn gebaseerd. Maar Cate Blanchett, geweldig! Blue Jasmine is een confronterende film die je dwingt over je eigen relatie na te denken als de aftiteling eenmaal over het scherm begint te rollen.

December
Na The Butler, The Hobbit en Mandela: a long walk to freedom staan er nog meer kerstfilms op de planning. Maar geen van de drie hier genoemde films heeft me doen huilen, schaterlachen of mijn billen doen samenknijpen van spanning. Ik had gehoopt op meer van The Butler, omdat ik een groot fan ben van Lee Daniels, maar de film is te braaf.

Voor de liefhebbers 20 stills van films uit 2013: fotoquiz

Antwoorden: antwoorden_fotoquiz