Ongezouten rapen

“ Dat doet me plezier. Wacht niet te lang. We zien elkaar morgen weer, nog voor de middag. Dan moet je de opdracht uitgevoerd hebben. Als je me teleurstelt….als je meteleurstelt, is dit onze laatste vriendschappelijke ontmoeting.”

Erebos, een spel dat lijkt te leven in een boek dat niet echt tot leven komt.

Cijfer: 7

Erebos is een computerspel dat rondgaat op de school van Nick. Je kunt het spel niet zomaar spelen, je moet het cadeau krijgen van iemand. Nicks beste vrienden worden langzaam maar zeker in beslag genomen door het spel en als Nick dan uiteindelijk ook een kopie ontvangt, is er geen weg meer terug. Binnen no time is Nick verslaafd aan Erebos, een spel dat lijkt te leven, het ziet er super realistisch uit, het kan praten en geeft je zelfs opdrachten die je in het echte leven moet uitvoeren. Zo moet Nick een pakketje oppikken ergens in Londen en dat verstoppen in het park. Nick laat zich helemaal opslokken door de wereld van Erebos ; hij slaapt slecht, spijbelt en maakt ruzie met de vrienden die Erebos niet spelen. Pas als hij een opdracht krijgt met een crimineel tintje, begint hij zijn twijfels te krijgen bij het spel.

Het thema van Erebos deed me een beetje denken aan de boeken van Percy Jackson en De hongerspelen. Een game-element ten midden van de wereld van de Griekse goden. Gezien de reacties van de leerlingen die het boek lazen, waren mijn verwachtingen van het spel hooggespannen.

Erebos is een echt jeugdboek. Sommige jeugdboeken bevatten ook voor volwassenen uitdagende verhaallagen en thema’s, maar in Erebos vond ik dat erg tegenvallen. Het mysterie rondom het computerspel staat centraal en de opheldering hiervan heeft Poznanski op een thrillerachtige wijze uitgewerkt. Daarnaast zijn er een aantal nevenplots die vrij voorspelbaar zijn : de ouders van de hoofdpersoon die nauwelijks aandacht aan hem besteden, een ruzie met zijn beste vriend en een onbereikbare liefde. Dit is allemaal niet erg interessant, omdat deze karakters minimale aandacht genieten van de schrijver. Het personage dat alle aandacht opeist is natuurlijk Erebos, dat leren we zelfs beter kennen dan Nick. Daarbij is het jammer dat Poznanski vooral lijkt te hameren op de negatieve kanten van gamen.

De kracht van het boek zit hem dan ook echt in het spel. De titel alleen al is multi-interpretabel. Zo is Erebos de wereld van de duisternis in de Griekse mythologie, maar Erebos kan ook staan voor een bos waarin eer centraal staat. De omschrijvingen van het spel en de fantasie-elementen zijn voortreffelijk. Ik kan me helemaal voorstellen hoe de digitale wereld eruitziet en hoe het spel werkt. Als World of Warcraft-speler is dat ook niet zo moeilijk, veel mechanismen werken hetzelfde, zoals het uitkiezen van een ras, een klasse en het spelen van quests om te levelen. Ik denk dat het boek dan ook minder leuk is voor mensen die helemaal niets met games hebben. De uiteindelijke ontrafeling van het mysterie lijkt in het begin wat geforceerd, maar toch komt Poznanski met een aantal aardige verbanden en invalshoeken waardoor ik het einde van het boek sneller doorlas dan de rest.

Het verhaal is prima te volgen. De enige moeilijkheid zit hem in het begrijpen van een online roleplaying game. Poznanski schrijft in klare taal en doet dat naar mijn mening met iets te weinig humor of creativiteit. Sommige stukken waren daarom best saai om te lezen. Om toch te laten zien dat ze kan schrijven, voegt ze hier en daar een soort notitie toe van de maker van Erebos. Dit zijn vrij nietszeggende en moeilijke stukken waar de (jonge) lezer waarschijnlijk geen snars van snapt.
« Ik heb geschapen wat niemand voor mij geschapen heeft, maar de wereld is niet mijn getuige en zal dat ook nooit zijn. Daarna heb ik geprobeerd dat geschapene te behouden, met al mijn kracht, al mijn inzet. Ik heb ervoor geleden, soms ook tranen gelaten en hoe dan ook aanzienlijke offers gebracht. »
Deze teksten vormen dus een stevig contrast met de verder, vrij simpele, schrijfstijl.

Erebos is een toegankelijk boek dat vooral de jongeren zal bekoren die iets met games hebben. In tegenstelling tot bijvoorbeeld De hongerspelen denk ik niet dat dit boek in staat is de niet-fantasy lezer warm te laten lopen voor het genre, daarvoor moet je met iets meer voorkennis hebben van games. Wel heeft het boek mijn gamelust weer aangewakkerd en ben ik deze week weer gestart met World of Warcraft.